Kkkoouddd hè?!

Opgerold in een electrische deken, met warme pyjama en opa pantoffels aan, heb ik me op de bank genesteld. Onverwacht een dagje “vrij”. De garagedeur wil nl niet meer open… en dus kan ik niet met de auto weg en dan houdt alles op in dit land. Je kunt immers weinig tot niets zonder auto en zeker niet in deze temperaturen, van -12℃. En dus kon ik Meisje niet naar school brengen, kan ik niet gaan sporten en had ik een probleem om de kliko’s naar buiten te krijgen. Waarom gebeuren dit soort dingen altijd als de Man van huis is…?! Met veel moeite heb ik de garagedeur een klein stukje opengekregen en heb ik de kliko’s op hun kant gelegd en ben ik met de kliko’s onder de garagedeur door gekropen. Hebben jullie beeld? Zal er charmant uit hebben gezien, in mijn zuurstokroze pyjamabroek en out of bed coupe. Maar ze stonden wel mooi buiten! Meisje mocht met de buurvrouw meerijden, dus dat was ook opgelost en ik ben met siliconenspray aan de slag gegaan in de garage, maar dat mocht niet baten, de deur ging nog steeds niet helemaal open. En dus een bedrijf gebeld, die me op de wachtlijst heeft gezet en hopelijk vandaag en anders morgen de deur hoopt te maken… Daar zit je dan. Dan maak ik er het beste maar van en ga ik lekker foute Amerikaanse TV kijken, bankhangen en een blog schrijven!

Ook al moet ik nodig aan de slag in het huis… Want naast het sporten, is ook het huishouden aan het verslappen de laatste 2 weken. Ik had het ook gewoon te druk. Ik geloofde daar nooit zo in, als ik huisvrouwen hoorde zeggen dat ze het zo druk hadden. Waarmee dan, dacht ik dan?! Toen ik nog werkte, leken de dagen wel veel meer uren te hebben en kon ik veel meer dingen op een dag doen? Nu vliegen de dagen voorbij en staat mijn agenda vol met leuke dingen. Koffieochtendjes, sportafspraken, andere huisvrouwen ontmoeten, uit eten met andere kleuterklas moeders, vrijwilligerswerk op school, kortom, genoeg leuks! En dus heb ik mijn werk nog geen moment gemist. Alleen dan misschien vanwege het feit dat ik toen nog mijn eigen geld verdiende. Ik heb er nog steeds wel moeite mee, als ik lekker aan het shoppen ben en die pinpas door een gleuf trek… dan denk ik toch iedere keer “en arme Man maar werken”, om het vervolgens toch te kopen.

De afgelopen week heb ik gewoon ook moeten shoppen. Niet allen moest ik cadeautjes inslaan voor Sinterklaas en ben ik van hot naar her gereden voor een speciale *#^%) Frozen Elsa pop die op Meisjes lijstje stond, ik moest ook inslaan voor de WINTER! Want met temperaturen die overdag zelfs niet meer boven het vriespunt komen, kunnen we wel zeggen dat de winter is begonnen en moesten er snowboots, snowpants, handschoenen, mutsen en fleece leggings komen. Want met die leuke gebreide handschoentjes van de HEMA gaan we het hier niet redden. Al lopen er met dit weer ook nog Amerikanen in korte (sport)broeken… maar dan wel met handschoenen en oorwarmers op.

Al sinds het hele Amerika verhaal ging spelen, hield ik dwangmatig het weer in Chicago in de gaten. Er kwamen temperaturen voorbij, die niet eens op onze thermometer stonden. Want -30℃ is in Nederland nog nooit gemeten en hier was het de afgelopen winter niet uitzonderlijk. Het idee alleen al deed me bevriezen. Jemig… wat moet je met zulke temperaturen doen?! Het is gelukkig nog niet zover, maar met -12℃ en een gevoelstemperatuur van -20℃ kunnen we het toch ook al erg koud noemen. De wind kan echt het verschil maken. Ik snap nu wat men bedoelt met The Windy City. Die wind kan het hier vreselijk koud maken. Vandeweek scheen de zon, was het -4℃ en windstil en liep ik zonder handschoenen en mijn jas open buiten, maar als er geen zon is en er wel wind staat… brrr… Kou die door je broek heen snijdt, kou waarbij  je ieder deeltje van je lichaam moet bedekken. We verlaten het huis dus niet meer zonder muts, sjaal, dikke jas en handschoenen. En we fietsen niet meer naar school, maar pakken nu de auto, ook al wordt het in die 3 minuten rijden amper warm in de auto, als hij eenmaal warm is, wil je de auto het liefst niet meer uit komen. En dus moet Meisje vanaf nu op hele koude dagen bij de Carline worden gedropt. Een aparte rijbaan bij school, waar je file rijdend je kind afzet. De meeste auto’s zijn daar ook helemaal op gemaakt, die hebben een automatische zijdeur, zodat je met een druk op de knop je kind op de stoep kunt lanceren. Ideaal, maar een redelijk idioot gezicht en minder gezellig zo vindt Meisje. Zij wordt het liefst iedere dag naar de hoofdingang gebracht door mij.

’s Avonds liggen we onder 2 dekbedden en ik lig ook nog te grillen op een electrische deken, alles om maar warm te blijven. Vervelend? Ach, het heeft toch ook wel weer wat als we in huispak of pyjama en opa pantoffels met een warme choco met mini marshmellows erin voor de open haard zitten, op de vloerbedekking waar we nu ook dankbaar voor zijn (=warm), we marshmallows roosteren, een spelletje doen, alle kaarsjes aan zijn en er buiten sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen…  En gelukkig is er voor alles een Drive Thru en kunnen we dus zelfs in pyjama ergens lunch halen.

We gaan er het beste van maken deze winter!

 

Opa pantoffels

Lunch halen in pyjama

Marshmallows!

Zelfs in de auto is het koud!

Mini van met sliding doors (niet van ons gelukkig!)